Weekblog #14: It gettin' real!

En op deze dag heb ik dan ook een officiële goedkeuring gekregen. Ik krijg op 16 April 2024 een maagverkleining. Iets wat ik heel spannend vind. Maar op de lange termijn mij hopelijk heel veel moois geeft. 

Hoe het begon.. 

Sinds mijn 13-14e ben ik eigenlijk al '' te zwaar '' voor mijn lengte. En ben ik dus al aan het vechten tegen mezelf. Reken hier ook een geschiedenis aan pesten en depressieve gedachten bij op en je komt waarschijnlijk al snel tot de conclusie dat ik een zeer negatief zelfbeeld heb. En dat klopt. Ik kan mezelf niet in de spiegel aankijken. Ik kan niet van mezelf zeggen '' oh dat lichaamsdeel is mooi of ik ben mooi. '' Ik zit niet lekker in mijn vel. Al jaren niet. Dit heeft eigenlijk effect op alles, mijn relatie, mijn eigen geluk.. maar het meeste op mijzelf. 

Ik heb in de loop van de jaren vanaf de puberteit al meerdere crashdieet programma's gevolgd, 1 op 1 dieet, caloriearm, koolhydraat arm, Cambridge en ga zo maar door. Daarnaast heb ik ook al meerdere sportschool abonnementen afgesloten om vervolgens tot de conclusie te komen dat de sportschool niet voor mij is. Ik voel me daar aangekeken, niet comfortabel. 

In de tijd van de middelbare school worstelde ik met veel pesterijen, die tevens al begonnen op de bassischool. En op een gegeven moment hield ik dan ook op om erover te praten. Want zoals ik altijd hoorde van diegene die mij pestten; ik was het toch niet waard.  Gelukkig had ik thuis een veilige plek en kon ik hier mijzelf zijn. En natuurlijk heb ik vaak van mijn ouders gehoord '' Aman, je moet nu wel aan je gewicht denken, zo was je niet altijd. '' Nee dat klopt. Ik ben niet altijd zo dik geweest zoals ik nu ben. Maarja, niet al je gewicht toename zit alleen in het eten, het kan ook door je hormonen zijn of andere oorzaken. 

In 2022 is mijn eerste zwangerschap afgebroken door een miskraam, iets wat ik niet kon verwerken, iets waar ik totaal niet mee kon omgaan. Om mezelf '' te troosten '' ben ik gaan emotie-eten.  En hierdoor ben ik in rap tempo zo'n 20 kilo als het niet meer is aangekomen. Ik ging van maat 46 naar 48-50.   Uiteindelijk heb ik hierover gesprekken gehad met een maatschappelijk werkster om het verlies te kunnen verwerken en erover te kunnen praten. Op 31 december 2022 bleek dat ik opnieuw zwanger was, wat ook weer de nodige kilo's meebracht. Mila is nu bijna acht maand oud, maar mijn extra kilo's zijn er ook nog steeds. 

De stap 

Twee maanden geleden heb ik de stap genomen om met de huisarts te praten over mijn gewicht en wat ik graag zal willen. Een stap die met veel emotie kwam, omdat het mij heel hoog zat dat ik klaar ben met mijn eigen lichaam en eigen spiegelbeeld. Na een goed gesprek besloot ze dat ze mij wel wilde doorverwijzen en dat ik zelf even moest onderzoeken waar ik heen wilde gaan. Zo kwam ik uit bij Weightworks Amersfoort. Een kliniek waar een collega van mij ook was geholpen en waar heel veel ervaringen over gedeeld waren online. Waaronder heel veel succesverhalen. Dus zo gezegd zo gedaan, ik kreeg de verwijzing naar Weightworks.  Dus enkele weken later moest ik op screening komen. Waarbij je een gesprek bij de psycholoog, leefstijl coach, diëtist en internist krijgt. Die vervolgens allemaal de zelfde vragen stellen om zo jou en je verhaal beter te leren kennen. 

Een halve week na de screening kreeg ik groen licht, ik was ook goedgekeurd door hun specialisten team. (Een reden van afkeuring kon bijvoorbeeld zijn dat je psychisch nog eerst aan jezelf moet werken) 2 Apri moest ik naar de bijeenkomst komen over informatie van de soorten maagverkleiningen en complicaties e.d. Daarna had ik een gesprek met de Chirurg over wat ik wilde en wat bij mij paste. Waar uit is gekomen dat ik de Mini Gastric Bypass zal krijgen (Mits dit mogelijk is, anders word het de klassieke gastric bypass). Na de bijeenkomst en het gesprek moest de datum worden gepland. Dit was eerst 30! April, maar in verband met mijn werk waarvan ik al een blok ziekte verlof had gekregen, werd ik ook op de lijst gezet voor als er iemand uitviel. Een dag later kreeg ik dus telefoon dat er uitvalt was en dat ik 16 april mocht komen voor de operatie. Ineens ging het van een maand naar twee weken. En werd alles ineens heel snel realiteit. 

Vandaag de dag, 14 april, zijn de zenuwen begonnen. Twijfels zijn er niet echt, meer over hoe ik de eerste week/dagen door kom met Mila, aangezien ik niet mag tillen en bukken. Maar hopelijk komen we daar ook wel uit. Al met al is het erg spannend. 

Ik zal een uitgebreid blog schrijven hoe ik het heb ervaren bij weightworks, hoe het gaat en een eerlijk realistisch beeld scheppen. 

Voor nu tot later! 

Op weg naar een nieuwe versie van mezelf.